Nagsha-shopping daw kami ni Kelly sa isang ukay-ukay. May iba pa kaming mga kasama, pero dahil hindi ko sila kilala sa totoong buhay, hindi ko matiyak kung sino sa kanila ang kasama talaga namin sa pagsha-shopping, at kung sino ang usyoso’t ekstra lang.
May resident pusa raw sa ukayan na iyon. Pusang umaali-aligid at wala namang naitutulong sa produksyon (o baka meron, pero ayoko nang pag-isipan).
Sapatos yata ang hinahanap namin. Sapatos na babagay sa dress ko. Dahil nahihirapan kaming maghanap ng akmang sapatos, naisip kong isuot na lang ang dress habang namimili, para agad naming mahusgahan kung havey o waley ang mga sapatos na isusukat ko.
Blue ang kulay ng dress. Sleeveless, abot hanggang tuhod, medyo maluwag ‘yung chest part, at nahihigpitan ang waist part para kunwari may hugis ang mala-kawayan kong katawan.
Pagkasuot ng damit, habang pumipili ng sapatos na isusukat, napansin kong lumapit sa amin iyong pusa. Pumunta ito sa paanan ko, sa mismong ilalim ng mga hita ko. Agresibo ang pagngiyaw ng muning. Sumunggab ito pataas na para bang inaabot ang hiyas sa pagitan ng mga hita ko. Dahil nakasuot ng bestida, naramdaman kong tanging ang manipis na tela ng salawal ko lamang ang naghihiwalay sa nguso ng yagit na tigre at sa sing-a-ling ko.
Nagising ako. Agad. Hindi ko natapos ang panaginip. Ayoko ring makabalik upang malaman kung paano ito nagtapos. Mga isang oras din siguro bago ako muling bumigay sa pagdalaw ng antok.
sure. wait. what? 